دیروز عاشورا بود . روز آزادگی . روز جنگ تمام حق در برابر تمام باطل . روزی که عصاره هدایت کشته شد . روزی که تمام زحمات انبیا سر بریده شد و از خون آن نهال نوپای اسلام آبیاری گردید تا ما بمانیم و یک بغل احساس و یک دنیا عشق . عشق به همه خوبیها و پاکیها . عشق به عاشق . عشق به عشق بازی با معبود .
آری در کربلا کشتی نوح به گل نشست . ابراهیم به وعده اش وفا کرد و اسماعیل خود را سر برید . موسی در میان دریای خون غرق شد و مسیح را به صلیب کشیدند و در کربلا محمد (صلی الله علیه وآله) تیرباران شد . فرق علی شکافت و جگر حسن پاره پاره شد و کمر مادرش شکست و ما فقط نظاره کردیم و گریستیم .
اما دیروز عاشورا بود به یاد آنروز . به یاد آنهمه محبت و آنهمه خوبی . به یاد آنهمه رذالت و پستی . به یاد آنهمه سنگدلی و وحشی گری . آری به یاد همه خوبی ها در سوگ بودیم و قلبهامان مملو از نفرت از بدیها بود و مدام در دل آرزو می کردیم کاش ما هم در کربلا بودیم . شاید نمی گذاشتیم انسانیت لگدکوب سم اسبان شود . دلمان از کینه نامردان موج می زد و زبانمان به لعنشان ذاکر . مردان از حیوان پست تری که ذره ای حتی شرافت نداشتند . همان حیوانانی که جز قتل و کشتار و غارت چیز دیگری نمی فهمیدند و برای رسیدن به درهم و دیناری حتی انسانیت خود را هم کشتند . آنان درنده خویانی بودند که نطفه هاشان از حرام بسته شده و شکمهایشان از حرام پر بود . گوشهایشان در برابر کلام حق سنگین و قلبهایشان سنگ شده بود . فقط خود را می دیدند و گوش به فرمان هوای نفس خود بودند می کشتند و قطعه قطعه می کردند و کف می زدند و هلهله می کردند و در این میانه شیطان رقص و پایکوبی می کرد .
دیروز عاشورا بود . روز انسانیت . اما عده ای به تاسی از حرامزادگان کربلا و در سالگرد سربریدن خوبیها به خیابانها آمدند تا نشان دهند که هنوز راه یزید ادامه دارد . کشتند و سوزاندند و غارت کردند و کف زدند و سوت کشیدند تا بگویند ما اهل کوفه نیستیم یزید تنها بماند !
ما کجاییم ! حسین کشته شد . عده ای در راهش جان دادند و وفاداری خود را ثابت کردند و پرکشیدند . عده ای هم در قعر جهنم سقوط کردند . عده ای نیز در بلندیهای اطراف میدان ایستادند و به حال پسر پیغمبر تاسف خوردند که یاوری ندارد . خاک بر سرشان . کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا . تا زمانی که جنگ میان حق و باطل وجود دارد کربلا برپاست . ما باید به خود بیاییم و ببینیم کجاییم . کدام سوی میدان را انتخاب می کنیم . اگر سر در گریبان ببریم مطمئنا اقلا جزو عافیت طلبان خواهیم بود . امام زمان ما عافیت طلب نمی خواهد . حبیب بن مظاهر می خواهد که یک تنه در برابر تیرباران دشمن بایستد . عباس می خواهد ؛ کمال ادب کمال وفاداری کمال فرمانبرداری . اگر مهدی فاطمه 313 عدد اباالفضل داشت ، می آمد .
به خود بنگریم ما کجاییم !
