دلم در بند در مانده و درمانده
همان دری که رسول الله تا چهل روز هر روز صبح پشت آن می ایستاد و سلام می کرد :
السلام علیکم یا اهل بیت النبوه
همان دری که بعد از رسول خدا خوب حرمتش را نگه داشتند و به سفارش پیامبر عمل کردند.
سوزاندندش تا اثری از آن نماند. تکه پاره هایش را هم با لگد شکستند.
و ما هنوز در بند در مانده ایم.
هر وقت اسم در می آید، دلم می لرزد. مادر ما پشت در بود. فشار در! میخ در! شعله های در! و ناله در!
ما هزار و اندی سال است که در بند در مانده ایم و دلمان را به در گره زده ایم.
چه خوب هر سال عید آن شخصیت محبوب می گفت: اگر در بند در مانند، درمانند.
و ما امسال واقعا دلمان در بند در مانده و درمانده!
من بیشتر اوقات سعی کردم مختصر و مفید بنویسم الان هم می خوام خیلی کوتاه سه تا جمله در مورد خمس بگم:
1. خمس متعلق به امام زمان ارواحنا فداه است و مالی که خمس آن خارج نشود، همه آن حرام است و نمی توان در آن تصرف کرد تا زمانی که یک پنجم سهم امام زمان از آن جدا گردد.
2. امام جواد علیه السلام که امام معصوم است و دروغ نمی گوید، فرموده اند که من برگشت خمسی را که فرد می دهد، برای دهنده خمس ضمانت می کنم.
3. همه عالم و همه اموال و حتی هستی و وجود ما متعلق به خداست. لله ملک السماوات و الارض. و خداوند اداره همه امور عالم را به دست ولیّ خودش یعنی امام زمان سپرده است. پس در اصل همه زندگی ما برای امام زمان است که فقط یک پنجم از مازاد درآمد سالیانه خود را باید به ایشان تقدیم کنیم. و چه مهربانند این خاندان!
عادتهم الاحسان و سجیّتهم الکرم
کسانی که شبیه دشمنان خدا رفتار می کنند، به مرور به جایی می رسند که با خدا و دوستان خدا نیز دشمنی می کنند.
و بر عکس، کسانی که شبیه دوستان خدا رفتار می کنند و از عمل دشمنان خدا بیزاری می جویند، کم کم دوستان خدا و دوستان دوستان خدا می شوند.
امسال عزای مادرمان مصادف شده با روز سوم عید
وقتی بعضیها می گویند عید و شادی بجای خود و عزاداری بجای خود
دلم می گیرد!
وقتی بعضیها می گویند همه سال همش غصه و غم و اندوه و عزاداریه و یه عید می خواهیم دور هم خوش باشیم
دلم می گیرد!
وقتی بعضیها احترام مادرمون رو نگه نمی دارن و با کارها و حرفهاشون تیر به قلب داغدار امام زمان می زنن
دلم می گیرد!
تا همین چند وقت پیش نمی فهمیدم جلوی چشم یه مرد اگه زنش رو بزنن چه حسی داره تا اینکه تابستون همین امسال (93) شمال بودم یهو یه عده حرومزاده از خدا بیخبر که متاسفانه مثلا از نیروهای انتظامی اون منطقه هم بودن بی دلیل و کاملاً بی دلیل ریختن سر یه نفر که ببرنش. هفت هشت نفری اون رو گرفته بودن و می خواستن ببرن اما نمی تونستن. می دونین چرا؟!!!
چون مادر و همسرش ازش حمایت میکردن. مردم هم وایساده بودن به تماشا!
چون میدونستم ماجرا چی بوده می گم این حرومزاده ها بی دلیل می خواستن ببرنش.
بالاخره مادر و همسر اون بنده خدا رو بدجور کتک زدن و اونو با خودشون بردن!
از اونجا بود که صحنه جنایت مدینه رو به تمام معنا درک کردم و از جلوی چشمم کنار نمیره و هر وقت یاد اون روز می افتم قلبم آتیش می گیره و وجودم داغ میشه
حالا می فهمم دست یل خیبر رو بستند و مادرمون رو با بچه در شکم که از وفات پدر عزیزش داغدار بوده زیر مشت و لگد گرفتند چه دردی توی دل بچه شیعه غیرتی ناموس پرست می ذاره!
حالا بذار بی غیرتا برن عید رو خوش باشن
اما ما دلمون رو به دل غیرت الله ولی الله الاعظم امام زمان گره می زنیم و امسال رو در عزای مادر معصوم و بی گناهمون به سوگ می نشینیم.
رفقا اگه دلتون شکست و قلبتون لرزید منم دعا کنید.
دوتا لینک میذارم:
لینک نامه عمر لعنت الله علیه به معاویه در مورد خوش خدمتیش به آل ابی سفیان
http://soltanemobin.parsiblog.com/Archive/%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87+%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%8A%D8%AE%D9%8A+%D8%B9%D9%85%D8%B1+%D8%A8%D9%87+%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%88%D9%8A%D9%87/
یکی هم خطبه قهرمانانه مادر در مسجد مدینه
http://soltanemobin.parsiblog.com/Archive/%D8%AE%D8%B7%D8%A8%D9%87+%D9%81%D8%AF%D9%83%D9%8A%D9%87+%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA+%D8%B2%D9%87%D8%B1%D8%A7+%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85+%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87+%D8%B9%D9%84%D9%8A%D9%87%D8%A7/
یا علی
روایتی از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است:
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ عَظَمَتِی وَ بَهَائِی وَ عُلُوِّ ارْتِفَاعِی لَایُؤْثِرُ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ هَوَایَ عَلى هَوَاهُ فِی شَیْءٍ مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا إِلَّا جَعَلْتُ غِنَاهُ فِی نَفْسِهِ، وَ هِمَّتَهُ فِی آخِرَتِهِ و و ضَمَّنتُ السَّماواتِ و الأرضَ رِزقَهُ، و کُنتُ لَهُ مِن وَراءِ تِجارَةِ کُلِّ تاجِرٍ» (کافی/ج2/ ص137)
«خداوند عزّوجلّ مى فرماید: به عزّت و جلال و عظمت و شکوه و بلندى جایگاهم سوگند که هیچ بنده مؤمنى در چیزى از امور دنیا خواست مرا بر خواست خودش مقدّم ندارد، مگر اینکه به او غناى نفْس بخشم و همّ و غمش را مصروف آخرت سازم و و آسمان‌ها و زمین را ضامن روزى او قرار دهم و از پس تجارت هر تاجرى هواى او را داشته باشم.»
بدن ما حس چشایی دارد که با آن طعم نوشیدنیها و خوردنیها را می چشد.
هنگامی که بدن مریض شود و یا سرما بخورد حس چشایی از کار می افتد و یا برعکس کار می کند. یعنی شیرینیها را تلخ می فهمد و یا حس نمی کند.
روح ما نیز همانند جسم، مریض می شود و سرما می خورد. حال ما از کجا بفهمیم که روح ما مریض شده یا دارد سرما می خورد؟
روح ما نیز حس چشایی دارد. وقتی مریض شود حس چشایی روح از کار می افتد و یا برعکس کار می کند.
یعنی چیزهایی که باید در حقیقت برایش شیرین باشد، تلخ می داند و چیزهایی که باید تلخ و بدمزه بداند، شیرین می داند.
مثلا اگر ذکر و یاد خدا و نماز و قرآن برای ما سخت و تلخ بود باید بفهمیم که حس چشایی روح ما زکام شده و
اگر دیدن برخی تصاویر و صحنه ها و انجام بعضی کارهای حرام و یا گفتن برخی حرفهای بیهوده برای ما شیرین بود، باید سریع بفهمیم که حس چشایی روحمان برعکس شده
در این حالت باید بدانیم که روح ما سرماخورده و باید برای خوب شدنش تصمیم بگیریم و تلاش کنیم.
یکی از چیزهایی که روح را در آستانه سرماخوردگی و بیماری قرار می دهد و ذائقه روح را عوض می کند گوش دادن زیاد به موسیقی و گفتن حرفهای لغو و بیهوده است.
شاید گوش دادن به برخی موسیقیها حرام نباشد ولی به مرور ذائقه روح را تغییر می دهد تا جایی که دیگر شنیدن و خواندن قرآن برای فرد لذت نخواهد داشت.
اگر ما از جمله افرادی هستیم که می دانیم ذائقه روحمان تغییر کرده لازم است که هر چه سریعتر به فکر درست کردن آن باشیم.
سه چیز می تواند ذائقه روح را دوباره برگرداند:
اول توبه و استغفار آنقدر که در دلمان حس کنیم رقیق و صاف شده
دوم نماز اول وقت. البته اولش سخت است مثل بیماری که دارو خوردن و آمپول زدن برایش سخت است ولی ناگزیریم که این سختی را تحمل کنیم. سختی آن فقط یک هفته الی ده روز اول است!
سوم خواندن قرآن. حداقل هر روز یک صفحه. قرآن زنگار دل را میبرد و روح را سالم می کند. اولش تلخی دارد اما به مرور درست می شود.
انشاالله که بخواهیم ذائقه روحمان را برگردانیم. چون خواستن توانستن است.
شاد زندگی کردن لازمه شاد بندگی کردن است.
کسی که از زندگی خود راضی نیست، از بندگی کردن هم خوشحال نخواهد بود.
باید به مشکلات به گونه‌ای نگاه کنیم که شاکی نباشیم و شاکر باشیم تا بتوانیم شیرین بندگی کنیم.
شنیده بودیم که اگر گروهی با ریش های بلند و پرچمهای سیاه که به سنگ دلی مشهورند و قتل و غارت و تجاوز کارشان است قیام کنند نشانه این است که دیگر ظهور نزدیک شده
شنیده بودیم که اگر قحطی و خشکسالی زیاد شود ظهور نزدیک شده
شنیده بودیم که اگر طوفانهای عجیب بیاید و بادهای سرخ و سیاه شهرها را بپوشاند ظهور نزدیک شده
شنیده بودیم که اگر همه مکاتب سیاسی و اقتصادی دنیا ناتوانی خود را از حل مشکلات بشریت اعلام کنند ظهور نزدیک شده
شنیده بودیم که اگر پادشاه عربستان بمیرد ظهور نزدیک شده
شنیده بودیم که اگر یمنی ها قیام کنند و سرنوشت کشورشان را بدست گیرند ظهور نزدیک شده
و خیلی شنیده های دیگر که یکی یکی محقق شد.
و شنیده ایم که در سال ظهور بین ماه جمادی و رجب اتفاقات عجیبی رخ می دهد و جنایات و جنگهای سختی در میگیرد.
و شنیده ایم که پس از مرگ ملک عبدالله اختلافات درون آل سعود بالا می گیرد و هرگاه این اختلافات آغاز شد، در ماه رمضان همان سال منتظر شنیدن صیحه آسمانی باشید.
و شنیده ایم که سفیانی در همان سال خروج می کند. چه جالب که عبدالله اردنی اعلام کرده قصد حمله به سوریه را دارد به بهانه مبارزه با داعش!
و شنیده ایم که همان سالی که صیحه آسمانی صادر شود، جوانی پاک در کنار کعبه ما بین رکن و مقام کشته خواهد شد و 15 روز بعد احتمالاً در روز عاشورا ظهور واقع می گردد.انشالله
خدا کند که امسال سال ظهور باشد.
دوست عزیزم که خیلی مومن هستی و می خواهی همه دنیا خوب باشند.
لطفا توجه کن!
اگر خیلی فرد خوبی هستی و از گناه دیگران ناراحت می شوی و خونت بجوش می آید و سریعا درصدد مقابله با فساد برمی آیی
خوب گوش کن!
نهی از منکر این نیست که بروی با فرد خاطی دعوا کنی و با توهین او را متوجه اشتباهش نمایی.
اگر خیلی مردی و واقعا دنبال اصلاح هستی، اول باید فرد گنهکار را از ته دل دوست داشته باشی.
بعد برای اینکه خداوند او را بسوی مسیر هدایت راهنمایی کند یک صلوات بفرستی
و سپس از روی دلسوزی دعا کنی که خداوند متعال بحق علی بن البیطالب بیماری گناه خودت و او را شفا دهد.
و در نهایت با مهر و عطوفت و از سر دردمندی و با مهربانی به آن فرد تذکر زبانی بدهی. همین!
گاهی ما به این خاطر نهی از منکر می کنیم و خونمان به جوش می آید که خودمان گناه را دوست داریم و چون نمی توانیم بخاطر ایمانمان انجام دهیم لجمان می گیرد و به فرد گناهکار حسادت می کنیم و حرصمان را به اسم نهی از منکر بر سر آن بنده بیچاره خدا خالی می کنیم و بدتر او را از دین و دیندار دور می کنیم.
کافیه یه کم فکر کنیم و باانصاف باشیم!
رفقا اگر می خواهیم کسی را به راه هدایت دعوت کنیم و یا از گناه و انحراف بازداریم باید چهار شرط را در نظر بگیریم و بدون این چهار شرط کار ما نتیجه ای نخواهد داشت:
1. نسبت به کسی که می خواهیم راهنماییش کنیم بسیار مهربان و دلسوز باشیم. اگر از روی ناراحتی و یا حسادت نهی از منکر کنیم نتیجه نمی دهد. باید با مهربانی باشد.
2. ظرفیت مظلوم بودن و مورد ظلم و تهمت و توهین قرار گرفتن را داشته باشیم. باید صبور باشیم و بدانیم که ممکن است مورد ظلم قرار بگیریم.
3. خالصانه رفتار کنیم. اخلاص در عمل داشته باشیم.
4. خودمان عامل به حرفمان باشیم. حرفی که گوینده خودش به ان عمل نمی کند، هیچ اثری ندارد.
